List en Letselschade, uitzending Zembla 11 november 2007

List en Letselschade

De overheid moet ingrijpen om een einde te maken aan misstanden in de letselschadebranche. Dat vinden John Beer, voorzitter van de vereniging van Advocaten voor Slachtoffers van Personenschade (ASP), en Jaap Smit, directeur van Slachtofferhulp Nederland. Te vaak worden slachtoffers verkeerd voorgelicht en financieel benadeeld door letselschadebureaus en advocaten. ‘We moeten paal en perk stellen aan misstanden die slachtoffers veel geld kosten, zonder dat ze daar iets voor terugkrijgen’, aldus Beer in de ZEMBLA-documentaire ‘List en letselschade’.

Jaarlijks houden duizenden mensen na een ongeval ernstig letsel over. De schade daarvan kan meestal worden verhaald op de veroorzaker van het ongeluk. Maar de procedure om die schade vergoed te krijgen, is vaak ingewikkeld en langdurig. Slachtoffers doen daarom een beroep op letselschadebureaus of gespecialiseerde letselschade-advocaten. Maar onder deze belangenbehartigers zijn er die meer belangstelling hebben voor hun eigen portemonnee, dan voor hun cliënt.

Veel bureaus bieden hulp aan op basis van ‘no cure no pay’ (de klant betaalt een percentage van het schadebedrag dat het bureau binnenhaalt). Ze stellen dat dat voor het slachtoffer het beste is, omdat die geen kosten heeft en zij hun best zullen doen om een zo hoog mogelijk schadebedrag te bedingen.

Maar ze vertellen het slachtoffer niet dat, als de aansprakelijkheid wordt erkend, alle kosten van de belangenbehartiger door de verzekering van de veroorzaker worden betaald. In feite betaalt het slachtoffer in zo’n geval dubbele kosten die kunnen oplopen tot tienduizenden euro’s. ‘Dat is gewoon jatten, een ander woord heb ik er niet voor’, zegt Jaap Smit, directeur van Slachtofferhulp Nederland.

Het is advocaten in Nederland wettelijk verboden op no cure no pay-basis te werken. Letselspecialisten die niet als advocaat actief zijn mogen dat wel. Sommige advocaten zien met lede ogen aan dat zij daardoor klandizie mislopen. Daarom werkt een aantal advocaten in Nederland via schimmige constructies samen met letselschadebureaus. Deze bureaus werven cliënten met de belofte snel veel geld voor hen binnen te halen.

Het bureau legt de zaak eerst aan de advocaat voor. Als die inschat dat de kans groot is dat de aansprakelijkheid door de tegenpartij wordt erkend, adviseert hij het bureau de zaak op basis van no cure no pay aan te nemen. Nadat de cliënt een contract heeft getekend, wordt de behandeling van de zaak doorverwezen naar de advocaat. Volgens voormalig advocaat Witlox – nu actief als zelfstandig letselspecialist – spreken letselschadebureau en advocaat mondeling af de winst onderling gelijkelijk te verdelen.

Research: Frans Glissenaar

Samenstelling en regie: Erwin Otten

Eindredactie: Kees Driehuis