Schrikbarend onderzoek naar whiplash

Schrikbarend onderzoek naar whiplash 

Mits er een goed doel wordt gediend kan de moderne wetenschapper zich nog best het een en ander veroorloven als het gaat om de behandeling en zelfs mishandeling van zijn proefpersonen. Zeker als de proefpersonen vooraf, schriftelijk, hebben ingestemd met mogelijkheid dat hen enig ongemak zal worden aangedaan.

Zo heeft een team Canadeese onderzoekers weten uit te vissen dat schrik een belangrijke rol zou kunnen spelen bij het ontstaan van een whiplash in de slachtoffers van auto-ongelukken en dan met name kop-staartbotsingen. Hoe komt een mens daar achter?

Simpel: door nietsvermoedende burgers van achteren aan te rijden; en dan liefst een paar keer, want dan kun je niet alleen tussen proefpersonen vergelijken, maar ook ‘binnen’ de individuele proefpersoon.

Resultaat: als je mensen onverwacht aanrijdt, schrikken ze zich rot en gaat er een enorme spierspasme door hun hele lijf, met name door de nek. Gevoegd bij de kracht van een (hardere) botsing is dit meer dan voldoende voor een forse whiplash en flink wat schade.

Rijdt je mensen daarna nog een paar keer aan, dan went de klap en verdwijnt het effect. De schrikreactie en samentrekking van de spieren keren terug als je de proefpersonen tijdens de botsing een, wederom onaangekondigd, hard geluid laat horen.
Het moet een jolige brainstorm zijn geweest daar bij de School of Human Kinetics. Wetenschapsblog.nl;