Rb Den Haag 071207 Voorwenden arbeidsongeschiktheid, misleiden werkgever; rechtsgeldig o.o.s.v.

Rb Den Haag 071207 voorwenden arbeidsongeschiktheid, misleiden werkgever; rechtsgeldig ontslag op staande voet
19. Door [A] is niet weersproken dat hij TLN heeft meegedeeld dat hij, gelet op zijn lichamelijke klachten, niet in staat was om auto te rijden. Kort voor de eerste observatie – namelijk op 11 en 17 april 2005 – heeft [A] bovendien in e-mailberichten aan zijn werkgever geschreven dat hij met de trein naar [woonplaats] was gereisd. Uit het observatierapport, dat [A] inhoudelijk niet gemotiveerd heeft betwist, blijkt dat [A] op alle dagen waarop hij is geobserveerd - dus zowel op 22 april 2005, 30 april 2005, 11 mei 2005 als ook op 2 juni 2005 - auto heeft gereden. TLN heeft voorts onweersproken gesteld dat [A] “steunend en kreunend” na zijn bezoek aan TLN op 11 mei 2005 is vertrokken, terwijl uit de observatie van die dag blijkt dat [A] nadat hij om 10.55 uur het gebouw van TLN heeft verlaten in zijn auto stapt en vervolgens zelf zonder tussenstop naar [woonplaats] rijdt (een autorit van bijna 2,5 uur).

20. Het verweer van [A] dat zijn klachtenpatroon sterk wisselend zou zijn omdat het roken van Cannabis tot verlichting leidde, wordt verworpen, mede gelet op hetgeen dr. Bernsen daaromtrent heeft verklaard. Het eventuele gebruik van Cannabis kan naar het oordeel van de kantonrechter geen verklaring bieden voor de videobeelden, te weten zich moeizaam bewegen in het gezichtsveld van de bedrijfsarts en de werkgever en daarbuiten zich kennelijk zonder noemenswaardige fysieke ongemakken bewegen (tijdens het wandelen met vriendin, uitlaten van de hond, auto rijden). Evenmin wordt hiermee verklaard dat [A] op het ene moment op 11 mei 2005 “steunend en kreunend” bij TLN is vertrokken en vervolgens zelf naar [woonplaats] is gereden gedurende een autorit van zo’n 2,5 uur, om daarna weer zonder ogenschijnlijke fysieke ongemakken uit de auto te stappen en weg te lopen.

21. De kantonrechter is van oordeel dat uit de deskundigenrapportages volgt dat bij [A] slechts geringe klachten en beperkingen te verwachten waren, die geen redelijke verklaring kunnen vormen voor hetgeen [A] zijn werkgever heeft voorgehouden. Als er al sprake was van enige mate van arbeidsongeschiktheid als gevolg van de door de deskundigen geconstateerde lichte beperkingen, dan stond die in geen verhouding tot de beperkingen/mate van arbeidsongeschiktheid die [A] jegens TLN heeft voorgewend.

22. De handelwijze van [A] heeft TLN terecht mogen aanmerken als misleiding van de werkgever en het voorwenden van een arbeidsongeschiktheid die niet bestond. TLN heeft [A] derhalve rechtsgeldig op staande voet ontslagen. In conventie zullen de vorderingen van [A] daarom worden afgewezen en [A] wordt veroordeeld in de kosten van de procedure, waaronder de kosten die zijn gemaakt ten behoeve van de deskundigenrapportages. LJN BC 2229