RBZWB 180221 redelijkheid kosten niet te beoordelen uit omschrijvingen als 'correspondentie in’, 'correspondentie uit’ en 'studie dossier'

RBZWB 180221 afwijzing verzoek tot bevel medewerking opstarten van een herstelcoach en arbeidsdeskundig begeleidingstraject; doelstelling onduidelijk
- redelijkheid kosten niet te beoordelen uit omschrijvingen als 'correspondentie in’, 'correspondentie uit’ en 'studie dossier'
- gevorderd 30 x 285 + 21 % = € 10.345,50, begroot en toegewezen op 20 uren x € 285 + 21% = € 6.897,00

2.
Het geschil

2.1 .
[ verzoeker ] verzoekt - na wijziging van het verzoek - om het ziekenhuis, althans MediRisk:
1 . te bevelen om mee te werken aan het opstarten van een herstelcoach en arbeidsdeskundig begeleidingstraject, en daarbij te bepalen dat mevrouw Peters (herstelcoach) en mevrouw Van Heeswijk (arbeidsdeskundige) van De Bureaus worden benoemd als deskundige, teneinde [ verzoeker ] zo veel als mogelijk terug te brengen in de situatie van vóór het ongeval en de daaruit voortvloeiende schade te beperken; en te bevelen mee te werken aan de financiering van dat traject;
2. te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 21.524,88 ten behoeve van de schade ingevolge artikel 6:96 BW lid 2, althans een in goede justitie te bepalen bedrag;
3 . te veroordelen in de kosten van dit deelgeschil vooralsnog begroot op € 10.34550 te vermeerderen met griffiegeld, althans een in goede justitie te bepalen bedrag;
4, te bevelen dat voornoemde kostenveroordelingen binnen 14 dagen na de uitspraak door het ziekenhuis, althans MediRisk, zal worden overgemaakt op rekeningnummer NL 33 ABNA 0 50 68 36 606 ten name van advocatenkantoor Eskes onder vermelding van “Deelgeschil [ verzoeker ] 1039“.

2.2.
Het ziekenhuis en MediRisk voeren verweer en concluderen tot afwijzing van het verzoek, met begroting van de proceskosten op nihil.

3.
De beoordeling

De volgende feiten staan in rechte vast.
a [ verzoeker ] , geboren [ geboortedatum ] en van beroep onderhoudsmonteur, heeft sinds zijn jeugd last van recidiverende spataderen, waarvoor hij diverse operatieve behandelingen heeft ondergaan. In het ziekenhuis is bij [ verzoeker ] op 2 oktober 2014 vanwege insufficiënte perforantes een zogeheten VNUS-behandeling uitgevoerd . Hierna ontwikkelde [ verzoeker ] pijnklachten, aanvankelijk ter hoogte van de linkerknie en later ook llet linkerbeen.
b. [ verzoeker ] heeft het ziekenhuis op 10 maart 2016 aansprakelijk gesteld vanwege - samengevat -
a) het ontbreken van informed consent voor de operatie,
b) het ontbreken van een indicatie voor een VNUS-operatie en
c) onzorgvuldig handelen tijdens de operatie waardoor een zenuwbeschadiging is opgetreden
c. Het ziekenhuis heeft de aansprakelijkstelling in handen gesteld van haar AVB verzekeraar MediRisk.
d. Na afwijzing van aansprakelijkheid door MediRisk, is op verzoek van [ verzoeker ] door de rechtbank een voorlopig deskundigenonderzoek bevolen, in welk kader vaatchirurg dr. J. A. Lawson op 2 november 201 7 een definitief rapport heeft uitgebracht.
e. Bij e-mail van 27 februari 201 8 heeft MediRisk namens het ziekenhuis onder meer geschreven:
'' Eerder is er nog geen officieel standpunt door MediRisk ingenomen naar aanleiding van het rapport van Lawson. Namens het ziekenhuis erken ik, zoals Lawson heeft beschreven, dat uit het medisch dossier niet kan worden opgemaakt dat er sprake is van voldoende informed consent voor de operatie d.d. 02-10-2014, ondanks dat zowel verzekerde als MediRisk menen dat het informed consent adequaat is geweest en de indicatie voor deze operatie wel zien. De discussie over de aansprakelijkheid afrondende, zal MediRisk de schade als gevolg van het ondergaan van deze operatie vergoeden. Momenteel is niet helder welk letsel is veroorzaakt door de operatie d,d. 02-10-2014. Hiervoor zal in overleg met u nader onderzoek worden gedaan. ( ... )’'
Vervolgens heeft een schaderegelaar van MediRisk een huisbezoek gebracht aan [ verzoeker ] om informatie te verzamelen ten einde de schade te kunnen inventariseren.
f. Om de toerekenbare schade vast te stellen, is in overleg tussen partijen besloten om vaatchirurg dr. J.H.M. Tordoir te vragen een (vervolg)rapport uit te brengen .
j . Op 10 september 2019 heeft op kosten van MediRisk, een zogeheten carrouselintake plaatsgevonden, waarbij [ verzoeker ] heeft gesproken met een herstelcoach, een arbeidsdeskundige en een medisch adviseur. Uit de carrouselintake kwam als advies naar voren - samengevat-
a) het raadplegen van een specialist aangaande de behandelmogelijkheden,
b) het onderzoeken van een mediationtraject,
c) het opstellen van een FML door een onafhankelijk verzekeringsarts en
d) het benoemen van een arbeidsdeskundige om de re-integratienmogelijkheden te bepalen.
k. In het vervoIgtraject heeft een mediationtraject tussen partijen plaatsgevonden onder leiding van een onafhankelijk mediator. De mediation heeft partijen niet nader tot elkaar gebracht.
l. Vervolgens hebben partijen verder gecorrespondeerd over de afwikkeling van de schade, waarbij [ verzoeker ] heeft aangegeven dat verdere (medische) therapeutische opties niet meer aan de orde zijn
m . Partijen hebben vervolgens besloten tot een verzekeringsgeneeskundige expertise, waartoe de heer R.H.P. Draaijer, verzekeringsarts RGA, is benaderd. De heer Draaijer heeft gerapporteerd op 18 september 2020 en op 5 oktober 2020.
n. MediRisk heeft op 17 september 2020 voorgesteld om op basis van de op dat moment bekende gegevens tot afwikkeling van de schade over te gaan, bovenop de reeds uitgekeerde voorschotten van in totaal € 196.124,61 .Het in dat kader gedane voorstel zijdens MediRisk is door [ verzoeker ] niet geaccepteerd.
0 Op 7 oktober 2020 heeft [ verzoeker ] onderhavig verzoekschrift tot een deelgeschilprocedure ingediend.

3.2.
[ verzoeker ] verzoekt om het ziekenhuis en MediRisk te bevelen mee te werken dan het in gang zetten van begeleiding door een herstelcoach- c.q. een arbeidsdeskundig begeleidingstraject en hen te bevelen mee te werken aan de financiering van dat traject ingevolge artikel 6:96 lid 2 sub b BW, teneinde [ verzoeker ] zoveel mogelijk te brengen in de situatie van voor de medische fout en de daaruit voortvloeiende schade te beperken. [ verzoeker ] wenst begeleid te worden naar loonvormende arbeid, en stelt dat hij dit niet alleen kan, mede in verband met zijn jarenlange uitval op de arbeidsmarkt en zijn klachten en beperkingen. Volgens [ verzoeker ] heeft zijn verzoek tot doel om medewerking te verkrijgen aan een deskundigenonderzoek buiten rechte (1019w Rv). In de visie van [ verzoeker ] heeft MediRisk in het schadeafhandelingstraject ten onrechte alleen aangestuurd op een afkoop tegen finale kwijting. [ verzoeker ] meent dat de weigerachtige houding van MediRisk om het reïntegratie-traject te laten plaatsvinden strijdig is met het hersteldoel van het schadevergoedingsrecht en met de ethische uitgangspunten van de Gedragscode Behandeling Letselschade, niet redelijk en billijk is in het kader van artikel 6:2 BW en dat MediRisk daarmee onrechtmatig handelt. [ verzoeker ] verzoekt voorts om het ziekenhuis en MediRisk te veroordelen in vergoeding van de kosten ingevolge artikel 6:96 lid 2 sub a, b en c BW, ten bedrage van € 21.524,88, bestaande uit buitengerechtelijke kosten, waaronder kosten voor rechtsbijstand. Ten slotte verzoekt [ verzoeker ] dat MediRisk tevens wordt veroordeeld om de door hem in rechte gemaakte deelgeschilkosten te vergoeden, die worden begroot op een bedrag van € 10.345,50.

3.3 .
Het ziekenhuis en MediRisk menen dat het verzoek van [ verzoeker ] moet worden afgewezen. Zij voeren aan dat het inschakelen van een herstelcoach en een arbeidsdeskundige dient plaats te vinden via het gelasten van een (voorlopig) deskundigenonderzoek ex artikel 202 e.v. Rv, omdat een onderzoek door een deskundige langs die weg een aantal belangrijke waarborgen kent en plaatsvindt onder regie van een rechter. Voorts voert MediRisk aan dat in het onderhandelingstraject van de afgelopen jaren - ondanks herhaalde verzoeken daartoe - door [ verzoeker ] geen, althans onvoldoende, medische en feitelijke informatie is verstrekt over onder andere werk, wonen en inkomen, om de schade adequaat af te kunnen wikkelen. MediRisk wijst er verder op dat zij in de afgelopen jaren aan [ verzoeker ] reeds een bedrag aan voorschotten heeft betaald van in totaal € 206.124,61 en aan de opeenvolgende belangenbehartigers van [ verzoeker ] een bedrag aan buitengerechtelijke kosten voor rechtsbijstand van in totaal € 66.636,10. [ verzoeker ] heeft - ondanks verzoeken daartoe - niet kunnen verklaren of onderbouwen waaraan deze voorschotten zijn besteed, aldus MediRisk. Zij voert verder aan, dat [ verzoeker ] zelf zijn ABW-uitkering heeft stopgezet, wat in strijd is met zijn schadebeperkingsrecht (art. 6: 101 BW), en waardoor hij zichzelf een (basis)inkomen heeft ontnomen door nadien evenmin een (leen)ABW-uitkering aan te vragen. Voorts is door [ verzoeker ] geen gebruik gemaakt van een revaIidatietraject en een. symptomatisch pijnbehandelingstraject dat vanuit de behandelend sector is geadviseerd, om - ook in het kader van zijn schadebeperkingsplicht - zijn lichamelijke situatie te stabiliseren en eventueel te verbeteren. MediRisk geeft dan dat zij - bij gebrek aan relevante gegevens en een deugdelijk onderbouwde schadestaat - een slotuitkering heeft aangeboden teneinde deze letselschadezaak af te wikkelen. In de visie van MediRisk en het ziekenhuis dienen deze feiten en omstandigheden tot de conclusie te leiden dat [ verzoeker ] gehouden is om eerst de medische en feitelijke informatie aan MediRisk te verstrekken waarom laatstelijk per brief van 4 november 2020 is verzocht. Pas dan kan de noodzaak van de inzet van een herstelcoach en arbeidsdeskundige worden beoordeeld.
In de ogen van MediRisk is het prematuur om bij de huidige stand van zaken - zonder voorafgaand revalidatie- en pijnbehandelingstraject - een herstelcoach en/of een arbeidsdeskundige te benoemen om een begeleidingstraject op te starten. Naar de mening van MediRisk kan het verzoek in deelgeschil thans niet, althans onvoldoende, bijdragen aan het tot stand komen van de vaststellingsovereenkomst, waardoor het onterecht en onnodig is ingesteld en behoort te worden afgewezen. Zij meent ten slotte voorts dat vanwege het prematuur instellen van het deelgeschil, de daarmee verband houdende ( buitengerechtelijke) kosten niet ten laste van MediRisk en het ziekenhuis behoren te komen en derhalve op nihil dienen te worden begroot.

3.4.
De rechtbank overweegt dat het verzoek tot medewerking aan de inzet van een arbeidsdeskundige en herstelcoach zich begeeft op het snijvlak van een deelgeschilprocedure en een verzoek tot een (voorlopig) deskundigenonderzoek ex artikel 202 Rv. Uit jurisprudentie in deelgeschilprocedures volgt dat voor benoeming van een deskundige in een deelgeschilprocedure in het algemeen geen plaats is. Daarvoor is de procedure van een voorlopig deskundigenonderzoek aangewezen. In een deelgeschilprocedure kunnen wel diverse vragen ten aanzien van een buitengerechtelijk deskundigenonderzoek aan de orde worden gesteld, zoals aan de deskundige te stellen vragen, aan de deskundige toe te zenden stukken en, onder omstandigheden, de gehoudenheid tot het meewerken aan een deskundigenonderzoek. Voor zover het ziekenhuis en MediRisk betogen dat een verzoek tot het meewerken aan de inzet van een deskundige nooit kan worden toegewezen in een deelgeschïl en enkel kan plaatsvinden via de procedure van een voorlopig deskundigenonderzoek, kunnen zij niet in dat standpunt worden gevolgd.

3.5.
De rechtbank acht voor de beoordeling van het verzoek van belang met welk doel [ verzoeker ] de arbeidsdeskundige en herstelcoach wenst in te schakelen. Enerzijds lijkt het verzoek te zijn gericht op het verkrijgen van deskundige voorlichting over het verlies van arbeidsvermogen ter bepaling van de omvang van de te vergoeden schade. Zo’n verzoek sluit meer aan bij het karakter een voorlopig deskundigenonderzoek ex artikel 202 Rv als voorlopige bewijsverrichting en die procedure verdient dan ook de voorkeur boven een deelgeschil, gelet op de waarborgen die een voorlopig deskundigenonderzoek kent. Anderzijds lijkt het verzoek te zijn gericht op herstel en begeleiding naar loonvormende arbeid. In dat geval ligt de weg van een voorlopig deskundigenonderzoek juist minder voor de hand, omdat de inzet niet is gericht op het verkrijgen van bewijs maar op behandeling en herstel van schade. Een deelgeschilprocedure is dan de aangewezen route. De rechtbank heeft getracht dit diffuse beeld helder te krijgen door ter zitting hierover uitdrukkelijk vragen te stellen. De raadsman van [ verzoeker ] heeft desgevraagd ter zitting diendangaande het volgende aangegeven: " De bedoeling van het traject is een haalbaarheidsonderzoek door een arbeidsdeskundige ten einde de (on)mogelijkheden te onderzoeken van het arbeidsvermogen. Dit moet de arbeidsdeskundige vaststellen. Dat is nodig voor de schaderegeling. In de tweede plaats dient het als doel om herstel te bevorderen indien er arbeidsvermogen is dat gerealiseerd kan worden en het voorkomen van achteruitgang. Nu mijn cliënt aangeeft dat hij graag hulp wil krijgen bij het realiseren van zijn arbeidsvermogen, dus herstel, vormt dit bij nader inzien het primaire doel van het verzoek. '’

Hieruit volgt dat de rechtbank niet de door haar verlangde helderheid heeft verkregen, aangezien uit het antwoord blijkt dat het verzoek zich op voornoemde twee sporen begeeft, te weten enerzijds herstel/begeleiding en anderzijds onderzoek ter bepaling van de omvang van de schade van verlies aan arbeidsvermogen, zonder dat het, ook voor [ verzoeker ] zelf, duidelijk is welke opdracht aan de arbeidsdeskundige en herstelcoach moet worden verstrekt. Zonder duidelijkheid over het doel van de inzet van de deskundigen kan de rechtbank niet beoordelen of die inzet gewenst of noodzakelijk is en of er aan de zijde van het ziekenhuis en MediRïsk gehoudenheid bestaat tot medewerking eraan. Een bevel tot medewerking zonder dat duidelijk is waaraan precies moet worden meegewerkt dient bovendien geen doel en zal ook niet bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst .

3.6.
Daarbij komt dat partijen verwikkeld zijn in een discussie omtrent het verstrekken van (medische) gegevens en feitelijke informatie over onder andere werk, wonen en inkomen, om de schade adequaat af te kunnen afwikkelen. MediRisk heeft gevraagd om de nog openstaande vragen te beantwoorden zoals laatstelijk weergegeven in haar brief van 4 november 2020, stellende dat zij bij gebrek aan deze informatie niet tot een adequate beoordeling en afwikkeling van de schade kan komen. [ verzoeker ] meent op zijn beurt mt de verzochte informatie grotendeels reeds is verstrekt of dat deze relevantie mist voor de stappen die gezet moeten worden in het vervolgtraject.
Ook ten aanzien van dit discussiepunt, heeft de rechtbank ter zitting getracht helder te krijgen waarom (het gebrek aan) informatievoorziening nog een obstakel vormt voor partijen, temeer nu er geen principiële bezwaren zijn geuit aangaande het verstrekken van de verzochte informatie. MediRisk heeft toegelicht welke informatie voor haar van belang is voor de verdere schadebehandeling, namelijk volledige medische informatie over de pijnbehandeling en revalidatie, complete actuele informatie van de huisarts, informatie over het traject bij het UWV, alle medische informatie die door de verzekeringsgeneeskundige Draaijer is gebruikt voor zijn rapport, informatie over sollicitaties, over de wijze waarop de voorschotten van in totaal twee ton zijn gespendeerd en de kosten voor de verbouwing van de woning, waarvoor MediRisk voorschotten heeft verstrekt. Hoewel dit onderwerp uitvoerig ter zitting is besproken, geldt ook hier dat onvoldoende duidelijk is geworden waarom dit discussiepunt tussen partijen niet kan worden vlot getrokken. Een concreet verzoek over dit onderwerp is niet aan de rechtbank voorgelegd, zodat hierover ook geen beslissing zal worden genomen. Voornoemd discussiepunt blijft echter een obstakel vormen in het onderhandelingstraject tussen partijen en het bereiken van een vaststellingsovereenkomst. Het staat ook aan toewijzing van het verzoek in de weg, omdat bij een onderzoek door een deskundige duidelijk moet zijn welke informatie aan de deskundige moet worden verstrekt en waarbij geldt dat beide partijen of hun medisch adviseurs over deze informatie moeten beschikken. Dat is nu niet het geval

3.7.
De conclusie luidt dan ook dat de rechtbank van oordeel is dat het verzoek van [ verzoeker ] moet worden afgewezen, nu dit verzoek onvoldoende bepaalbaar is terwijl voorts het discussiepunt over het gebrek aan informatie een obstakel vormt in het dichterbij brengen van een vaststellingsovereenkomst tussen partijen.

3.8.
[ verzoeker ] verzoekt voorts veroordeling van het ziekenhuis en MediRisk tot betaling van € 21.524,88 aan buitengerechtelijke kosten. Hij voert daartoe aan dat alle werkzaamheden van mr. Eskes tot op heden nuttig en noodzakelijk zijn geweest om de letseIschadezaak uiteindelijk te kunnen afwikkelen en derhalve, gelet op de dubbele redelijkheidstoets, voor vergoeding in aanmerking komen. Adequate bevoorschotting is essentieel voor voortgang in het dossier.

3.9.
Het ziekenhuis en MediRisk voeren verweer tegen dit verzoek. Zij betwisten niet het belang van rechtsbijstand door een professionele belangenbehartiger, maar betwisten dat in dit geval de kosten nuttig en nodig zijn besteed. Zo beschikt MediRisk nog steeds niet over alle relevante informatie om tot afwikkeling te komen, terwijl een belangenbehartiger daar een belangrijke rol in te vervullen heeft en die informatie had kunnen bijdragen aan een veel effïciënter schadeafwikkeling. Zij heeft aan buitengerechtelijke kosten inmiddels al € 66.636, 10 bevoorschot.

3.10.
De rechtbank overweegt dat de aanspraak op vergoeding van buitengerechtelijke kosten tussen partijen op zich niet in geschil is, net als de maatstaf van dubbele redelijkheid waaraan moet worden getoetst. Wel in geschil is of de kosten waraan nu vergoeding wordt gevraagd naar omvang redelijk zijn. De rechtbank overweegt dat sprake is van een behoorlijk lang (ruim zes jaar) en intensief (onder meer meerdere deskundigenonderzoeken) schaderegelingstraject. Met een dergelijk lang en intensief traject zijn nu eenmaal kosten voor rechtsbijstand gemoeid die in beginsel voor vergoeding in aanmerking komen. Het is ook van belang dat bevoorschotting van die bedragen doorloopt terwijl het schaderegelingstraject voortduurt, omdat anders stagnatie in dat traject kan ontstaan. Tegelijkertijd geldt dat reeds een aanzienlijk bedrag aan buitengerechtelijke kosten is betaald. [ verzoeker ] heeft niet nader toegelicht welke werkzaamheden in zijn totaliteit zijn verricht, welke kosten met welke werkzaamheden zijn gemoeid, welke werkzaamheden wel zijn vergoed en welke (nog) niet. Hij stelt dat de verrichte werkzaamheden nuttig en noodzakelijk waren, maar hij licht die stelling niet toe, ook niet nadat tijdens de mondelinge behandeling daar expliciet om is verzocht. De overgelegde specificaties bevatten overwegend omschrijvingen als 'correspondentie in’, 'correspondentie uit’ en - studie dossier-. Zonder nadere toelichting is daaruit niet op te maken of de gedeclareerde werkzaamheden inderdaad nuttig en noodzakelijk waren en of de verzochte kosten in omvang redelijk zijn, mede in relatie tot hetgeen als is vergoed. Die toelichting ontbreekt. Het verzoek moet daarom worden afgewezen .

3.11 .
Uit de parlementaire geschiedenis bij artikel 1019aa Rv volgt dat de rechtbank de kosten van rechtsbijstand in een deelgeschilprocedure ook dient te begroten als het verzoek wordt afgewezen. Dat is alleen anders indien de deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld. Daarvan is in casu geen sprake. De kosten in een deelgeschil dienen te voldoen aan de dubbele redelijkheidstoets: zowel het inroepen van de rechtsbijstand als de daarvoor gemaakte kosten moeten redelijk zijn. Medirisk en het ziekenhuis zijn van oordeel dat zowel het gehanteerde uurtarief als de geschreven tijdsbesteding onevenredig hoog zijn en dat de kosten dienen te worden gematigd, mede gelet op de wijziging van eis waarbij diverse onderdelen van het petitum zijn komen te vervallen. De rechtbank overweegt als volgt. [ verzoeker ] begroot de deelgeschilkosten zelf op € 10.345,50 aan advocaatkosten (uurtarief € 285 exclusief btw maal 30 uren), te vermeerderen met griffierecht. Een uurtarief van € 285 exclusief btw acht de rechtbank aan de hoge kant, ook voor een gespecialiseerde advocaat. Het uurtarief is niet zonder meer onredelijk, maar in dat geval mag wel verwacht worden dat de advocaat minder tijd nodig heeft voor de uit te voeren werkzaamheden. In dit geval acht de rechtbank de tijdsbesteding te hoog, gelet op het hoge uurtarief, de beperkte verzoeken (na wijziging van het verzoek) en de geringe juridische complexiteit ervan. De rechtbank matigt derhalve de tijdsbesteding tot 20 uren. De kosten van het deelgeschil worden daarmee begroot op € 6.897 (20 uren x € 285 + btw), te vermeerderen met het griffierecht. Het ziekenhuis en Medirisk zullen worden veroordeeld tot voldoening van de deelgeschilkosten, nu zij aansprakelijkheid hebben erkend voor de door [ verzoeker ] geleden schade ten gevolge van de fout.
Citeerwijze: www.letselschademagazine.nl/2021/RBZWB-180221