RBMNE 040718 reparateur niet ontvankelijk in vordering op aansprakelijke partij nu cessie ziet op vordering op eigen verzekeraar van klant

RBMNE 040718 reparateur niet ontvankelijk in vordering op aansprakelijke partij nu cessie ziet op vordering op eigen verzekeraar van klant

2 Feiten
2.1.
Op 19 september 2017 vond een botsing plaats op de [adres] in [gemeente] . De heer [A] stond in zijn KIA Venga geparkeerd op een parkeervak op de [adres] . [gedaagde] bestuurde een vuilniswagen. Kort voor de aanrijding heeft [gedaagde] de vuilniswagen stilgezet, omdat er vuilnis in de vrachtwagen gegooid moest worden door haar collega. Toen de vuilniswagen stilstond, reed [A] uit het parkeervak. Op dat moment trok [gedaagde] weer op, waarna de aanrijding plaatsvond. Beide voertuigen zijn daardoor beschadigd.

2.2.
[A] heeft [eiseres] opdracht gegeven tot reparatie van de schade. In verband hiermee is tussen beiden een cessieakte opgemaakt. Hierin staat:

“(…)

Polisnummer : [polisnummer]

(…)

Eigen Risico : 0.00

Hierbij geeft cliënt opdracht voor reparatie van het voertuig. Hij/zij cedeert hierbij aan de reparateur al hetgeen hij/zij van de verzekeringsmaatschappij te vorderen heeft terzake van het aan hem/haar verzekerde voertuig overkomen schadegeval. (…)

Ondergetekende (dat is [A] ; toevoeging kantonrechter) cedeert hierbij aan het [eiseres] (lees [eiseres] ; toevoeging kantonrechter) al hetgeen hij te vorderen heeft terzake het aan zijn verzekerde motorvoertuig: (…)

De reparateur verklaart door mede-ondertekening dezer akte de onderhavige cessie en eigendomsoverdracht aan te nemen en te aanvaarden al hetgeen eerstgenoemde ondertekende van de verzekeringsmaatschappij te vorderen heeft met betrekking tot de schade.

Door uitkering aan de reparateur zal de verzekeringsmaatschappij ter zake van schade volledig gekweten zijn van haar verplichtingen jegens haar verzekerde.

(…) Indien de verzekeringsmaatschappij niet uitkeert, door welke omstandigheid dan ook, blijft de cliënt ten volle aansprakelijk voor het schadebedrag.”

2.3.
[eiseres] heeft de schade aan de KIA gerepareerd. Zij heeft de gemeente Rotterdam als werkgever van [gedaagde] aangesproken tot vergoeding van de schade. De gemeente Rotterdam vindt dat beide partijen voor de helft aansprakelijk zijn. De WAM-verzekeraar van [A] heeft 50% van de schade aan de vuilnisauto vergoed. De schade aan de KIA is niet vergoed.

3 Het geschil
3.1.
[eiseres] vordert dat de kantonrechter bij uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis [gedaagde] veroordeelt tot het betalen een bedrag van € 3.203,65 (bestaande uit € 2.953,65 aan hoofdsom en € 250,- aan kosten voor vaststelling van schade), te vermeerderen met de wettelijke rente over de hoofdsom vanaf 19 september 2017, althans de dag van de dagvaarding, tot de voldoening en met veroordeling van [gedaagde] in de proceskosten.

3.2.
Volgens [eiseres] heeft zij op grond van de cessie een vordering op [gedaagde] . [gedaagde] verrichtte een bijzondere manoeuvre en zij had [A] op grond van artikel 54 RVV 1990 voorrang moeten verlenen. [A] valt geen verwijt te maken, omdat hij het parkeervak mocht verlaten. De vuilnisauto stond namelijk stil en er is geen reden een stilstaand voertuig voor te laten gaan.

3.3.
[gedaagde] heeft gemotiveerd verweer gevoerd en concludeert tot het niet-ontvankelijk verklaren van [eiseres] in haar vorderingen, althans tot afwijzing van die vorderingen, met veroordeling van [eiseres] in de proceskosten.

3.4.
Primair stelt [gedaagde] zich op het standpunt dat [eiseres] geen vordering op haar heeft. Op grond van de cessie heeft [eiseres] namelijk een vordering op de verzekeraar van [A] . Een eventuele vordering van [A] op [gedaagde] is niet overgedragen.

Subsidiair voert [gedaagde] aan dat haar geen verwijt te maken valt. Het was juist [A] die een bijzondere manoeuvre verrichtte door een parkeervak te verlaten. Weliswaar stond de vuilniswagen stil, maar het is volgens [gedaagde] een feit van algemene bekendheid dat een vuilnisauto af en toe stopt om vuilnis in te laden en daarna doorrijdt. Ziet de kantonrechter het goed, dan vindt [gedaagde] dat andere weggebruikers daar steeds op moeten wachten en pas weg mogen rijden nadat de vuilnisauto verdwenen is.

3.5.
Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4 De beoordeling
4.1.
Tussen partijen bestaat geen verschil van mening over de toedracht van de aanrijding. Zij verbinden daar vanuit het oogpunt van aansprakelijkheid wel andere conclusies aan. Belangrijker is het primaire verweer, namelijk dat [eiseres] geen vorderingsrecht op [gedaagde] heeft. Dit verweer slaagt om de volgende redenen.

4.2.
De cessieakte is niet anders te begrijpen dan dat [A] zijn vorderingsrecht op zijn eigen verzekeraar overdraagt aan [eiseres] . Weliswaar lijkt de tweede geciteerde alinea (zie 2.2. hierboven) de mogelijkheid open te laten dat het gaat om een vordering op de verzekeraar van [gedaagde] of de gemeente Rotterdam, maar de daaropvolgende zin “Door uitkering aan de reparateur zal de verzekeringsmaatschappij ter zake van schade volledig gekweten zijn van haar verplichtingen jegens haar verzekerde.” maakt de bedoeling van partijen duidelijk. Wil deze zin enige zinvolle betekenis hebben, dan kan met “de verzekeringsmaatschappij” alleen bedoeld zijn de verzekeraar van [A] (wie dat is, is uit het dossier niet duidelijk geworden). Dat het om [A's] eigen verzekeraar gaat, blijkt verder uit het feit dat het polisnummer en het eigen risico op de cessieakte zijn ingevuld.

De laatste geciteerde alinea moet ook in dat licht gezien worden: als zijn verzekeraar de reparatie niet aan [eiseres] vergoedt, dan moet [A] dat zelf doen. Een dergelijke constructie wordt vaker gebruikt.

4.3.
Volgens [eiseres] heeft Achmea (de verzekeraar van het wagenpark van de gemeente Rotterdam) de leiding in dit geding genomen en volgt uit artikel 9 lid 2 WAM dat het beroep op niet-ontvankelijkheid faalt. Dat standpunt kan niet gevolgd worden. De bedoeling van dit artikellid is dat als een benadeelde een procedure aanhangig maakt tegen een verzekerde en de verzekeraar laat zorgdragen voor de verdediging, de verzekeraar aan de uitspraak in dat geding is gebonden voor wat betreft de vaststaande feiten voor het geval de verzekeraar later alsnog rechtstreeks in rechte wordt betrokken. Dit betekent niet dat [eiseres] een eigen vorderingsrecht op [gedaagde] heeft.

4.4.
Tot slot stelt [eiseres] dat de gemeente Rotterdam zich niet eerder op het standpunt heeft gesteld dat [eiseres] geen vorderingsrecht heeft. Dat mag zo zijn, maar dat betekent niet dat [gedaagde] dat niet mag doen.

4.5.
Dit alles betekent dat [eiseres] niet-ontvankelijk is in haar vorderingen. Zij zal zich tot [A] moeten wenden. De standpunten over de aansprakelijkheid hoeven niet besproken te worden ECLI:NL:RBMNE:2018:2897