Overslaan en naar de inhoud gaan

Masterscriptie R.J. Petersen 110718 Schadebegroting in het letselschadetraject: Een analyse naar vraag 2c van de “IWMD Vraagstelling"

Masterscriptie R.J. Petersen 110718 Schadebegroting in het letselschadetraject: Een analyse naar vraag 2c van de “IWMD Vraagstelling"

Schadevaststelling in letselschadezaken verloopt in de praktijk door vergelijking van de gezondheidstoestand van de benadeelde in respectievelijk de situatie met ongeval en de situatie zonder ongeval. Voor de vaststelling van de gezondheidstoestand van de benadeelde in die beide situaties wordt in de letselschadepraktijk vrijwel altijd gebruik gemaakt van medische deskundigen.

Het vaststellen van de gezondheidssituatie met ongeval levert voor medische deskundigen doorgaans niet zoveel problemen op. Die situatie is immers in beginsel goed gedocumenteerd door de behandelaars. Het enige probleem is dat bij blijvend letsel niet altijd met zekerheid kan worden gezegd hoe de gezondheidssituatie zich in de toekomst zal ontwikkelen. Maar vaak kunnen daar op basis van de aard van het letsel en het herstelproces toch conclusies over worden getrokken.

Het vaststellen van de gezondheidstoestand zonder ongeval is minder eenvoudig. Dit gaat verder dan kijken in de toekomst. Het gaat hier immers om een situatie die er nooit is geweest en er ook nooit zal zijn. Daarin is het ongewis wat er allemaal op het pad zou zijn gekomen van de benadeelde. Het enige aanknopingspunt voor de medische deskundige biedt dan de gezondheidstoestand van de benadeelde voorafgaand aan het ongeval.

De praktijkjurist wil graag dat de medische deskundige zo helder mogelijk aangeeft hoe de gezondheidssituatie van de benadeelde zonder ongeval zou zijn geweest. Dat voorkomt namelijk discussie bij de vaststelling van de schade. De medische deskundige is bij het bepalen van de gezondheidstoestand in de hypothetische situatie zonder ongeval gebonden aan de regels van zijn vakgebied. Een daarvan is dat de medicus niet overgaat tot speculeren.

In de praktijk leidt dit laatste ertoe dat medische deskundigen, waar het gaat om de gezondheidstoestand in de hypothetische situatie zonder ongeval, vaak het antwoord schuldig moeten blijven of dat zij, als zij wel komen tot een antwoord, blijven steken in algemeenheden. Dat bemoeilijkt vervolgens de juridische discussie over de vaststelling van de schade.

In deze scriptie wil ik onderzoeken hoe kan worden bevorderd dat medische deskundigen komen tot een voor de letselschadepraktijk zo optimaal mogelijke vaststelling van de gezondheidssituatie van de benadeelde in de hypothetische situatie zonder ongeval. 
Citeerwijze: https://letselschademagazine.nl/system/files/2023-05/Masterscriptie-R.J.-Petersen.pdf